Ben bir kus tuyuydum; ruzgarin savurdugu yere ucuyordum ve bu osuruk neyin nesiydi ama simdi ve hatta su an?... Bir yorungeden ibaret olmasi muhtemel, yakalanilmaya calisilan ve hatta sonrasinda usanilan ve "Buyurunuz, zaman kavraminiz sizindir." denilen bir hayat yanilsamasidir zannimca bu sorunun cevabi.
Uyanip da gordugu ruyayi yasam zanneden fukara bir uyanikgezerdim zamanin gecmez oldugu memleketin birinde. Gozler, ustume yagmur yagmur yagarken, sesler, kulagimda bir sessiz ki sen bile o kadar uysal uyuyamazsin... Bu kadar duygusal somurgendi hal ve ahval iceren vahimiyetim.
Iste oyle bir halde basladi guneyime giden yolculugum. Kendimle ve sissizden ibaret bir tabloydu jenerikte pirpir eden. Gunes vardi sonbaharimin icinde, eli kulaginda olan kisa ragmen. Sicak vardi sokaklara yorgan olan kuru, sari yapraklara inat. Ve "ben" oyle inancliydi ki kendisine, bir kere bile diger sahislar olmuyordu. "onlar"in "biz" olmadigi bir diyarda, "sen"lerin "ben" olmadigi bir zamanda ne gerek vardi ki simdi sizofrenlige ya da kendine donmeye.
Derken bir bulut sardi dort cihani, bu bedene goz diken yedi bahtsiz cingene kizani. Kopil kani bulasmis bu bedenimi tutmaz bir nebze olsun dabruka harici bi ritm derken, o dilberin kivrimlari dolaniverdi aklimin kendinden bihaber kosesine ki iste o kose "yaz kosesi"ydi. O dilber ki bu yaz kosesine bir kis gibi cokuverdi. Mevsimlerden gayri bir beden almisti bu varolusum iklimi.
Ve iste o an gelir ki butun ilkokul asklarinin yalan oldugunu anlarsin; kalbin, kibritin barutu gibi alev almistir bir kere. Hayatin her saniye akip gecmektedir ve o hatun sadece hayatinin bir saniyesinden ibarettir. Kendine, onun bir saniyesi oldugun icin mi yanarsin; yoksa onun, senin hayatinda bir saniye oldugu icin mi sevinirsin.
Bitmistir. Mevsimler sonmustur, Zaman durmustur artik. Hayat yoktur bu bendenden ote. "Chipi chipi" parcasini calarsin kendi kendine; artik yeterdir. Birakasindir hayat aksindir bildigi yone dogru...
Matematik de kurtaramamistir bu gidisati ki birey ne yapsindir kendi basina vesselam. Tac basa takilir, asa ele alinir... Gozler, istilaci kuvetleri suzmektedir ve musabakanin sonunu cebine koyarcasina kararlidir. Kiliclar cekilmistir, kalkanlar yere birakilmistir. soylenecek tek soz vardir: "Bekle beni kendim, ben geliyorum..."
1 Ekim 2008 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder